1000 euro!! Dat was de "pitchvergoeding" die onze aspirant-opdrachtgever in gedachten had. En of wij voor die 1000 euro eventjes een strategische aanbeveling, een communicatiestrategie, een media-advies, en een uitgewerkt creatief concept wilden bakken in onze reclamekeuken. Voor een campagne waar straks ruim een miljoen euro mee gemoeid zou zijn.
Ja, het moet niet veel gekker worden met die adverteerders, roepen we vaak, maar intussen wordt het wel steeds gekker. Overigens: deze opdrachtgever was zich van geen kwaad bewust, het waren keurige heren, en ze vonden die 1000 euro weliswaar een symbolisch, zij het sportief gebaar.
Wat doe je dan als bureau?
Ga je voor een promille van het totale budget met 4 man 10 dagen aan de slag? Of zeg je in beleefde woorden: U bent niet goed bij uw hoofd! U begrijpt, ik heb voor het laatste gekozen. Bedrijfseconomisch zelfmoord plegen laat ik graag aan collega's over, wij gaan onze belangrijkste competentie niet verkwanselen voor een cafetariafooi. En daarbij: ik bied een architect toch ook geen 1000 euro om een huis van een miljoen te bedenken?
Het voelt aan als minachting voor wat wij doen, maar ik vermoed eerder een schrikbarend gebrek aan kennis van onze branche. Als ik 4 man vrijmaak voor zo'n competitie, dan kunnen ze in die tijd niet voor onze bestaande klanten werken die wel netjes de factuur betalen. En dan nog iets: de salarissen/ hypotheken/lease auto's/pensioenen en kinderopvang lopen zelfs bij reclamemensen elke maand gewoon door. Nog eventjes los van de "out of pocket" kosten die bij zo'n competitie komen kijken.
Ook in dit geval vertelde de prospect dat andere bureaus voor die 1000 euro wel in actie komen. Daar had ik een vrij snedig weerwoord op, vind ik zelf. Ik zei: die bureaus hebben kennelijk geen donder te doen. Misschien zijn ze wel niet zo goed in hun vak? Jullie moeten je afvragen of jij je commerciële belangen aan zo'n bureau moet toevertrouwen.
Mijn uitsmijter bewaarde ik voor bij de voordeur: Krijgen jullie salaris aan het eind van de maand, vroeg ik langs mijn neus weg?
Ja hoor... knikten ze braaf. Ik ook zei ik, en dat wil ik graag zo houden.
Dag prospect, dag Eugene!
Deze column verscheen eerder in “Columns" (2004)". Veel van de gesproken columns zijn terug te luisteren via het archief van de Business Nieuws Radio-website
woensdag 25 augustus 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ik ben rijk geworden met deze geprogrammeerde gehackte pinautomaat
BeantwoordenVerwijderenNadat ik klaar was met studeren, was er geen werk, dus besloot ik een klein bedrijf te beginnen, maar het geld was niet genoeg, ik sloot het bedrijf, het werd erg moeilijk voor mij, ik was het enige kind van mijn ouders en mijn ouders. Ze zijn allebei oud, ze geloven in mijn dagelijkse voeding, op een dag zag ik tijdens het surfen op internet een bericht over hoe deze NIEUWE VERVANGEN ONTVANGEN ATM-KAART een geldautomaat kan hacken en een groot bedrag kan opnemen, dus nam ik contact op met het bedrijf via uw e-mail. Tot mijn grootste verbazing ontving ik de kaart een paar dagen nadat ik een kleine vergoeding voor de kaart had betaald. Deze blanco ATM-kaart is een geweldig en prachtig product. Ik zou nooit geloven dat al deze dingen die ik vandaag heb kunnen worden verworven met deze grote vreugde in mijn hart, daarom breng ik het goede nieuws over ... Het leven is positief en geduldig zijn, in de overtuiging dat grote dingen mogelijk zijn en kan gebeuren in seconden. .. BRAIN HACKERS TECH WORLD heeft mijn leven veranderd ... Godzijdank kun je een e-mail sturen naar VIA (brainhackers@aol.com)